ΔΕΥΤΕΡΑ 25/1/2016 – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΟ 3, ΩΡΑ 8:15 M.M.

Μετά την «Αυτοκρατορία του Πάθους», που προβλήθηκε τον Νοέμβριο, η Κινηματογραφική Λέσχη Λεμεσού προβάλλει και το πρώτο μέρος της περίφημης διλογίας του Ναγκίσα Όσιμα πάνω στα θέματα του έρωτα, του πάθους και του θανάτου, την περίφημη «Αυτοκρατορία των Αισθήσεων», που εξακολουθεί μέχρι σήμερα να θεωρείται ως μια από τις τολμηρότερες ταινίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Βραβείο Sutherland, Βραβεία Βρετανικού Ινστιτούτου Κινηματογράφου 1976. Ειδικό Βραβείο Επιτροπής, Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σικάγο 1976. Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας (Ταστούγια Φούτζι), Βραβεία Hochi 1976.

Η ιστορία περιστρέφεται γύρω από την παθιασμένη ερωτική σχέση της Σάντα Άμπε, πρώην πόρνης και νυν υπηρέτριας ενός ξενώνα, και του εργοδότη της, Κιτσίσο Ίσιντα. Καθώς οι ερωτικές εμπειρίες του ζευγαριού γίνονται εντονότερες, το πάθος μετατρέπεται σε εμμονή και το ζευγάρι απομονώνεται στον δικό του μικρόκοσμο. Η Σάντα γίνεται όλο και πιο κτητική και εκείνος όλο και πιο πρόθυμος να την ικανοποιήσει. Έτσι πειραματίζονται με επικίνδυνα ερωτικά παιχνίδια, τα οποία τελικά θα τους οδηγήσουν σ’ ένα βίαιο τέλος ως πράξη υπέρτατης ικανοποίησης.

Βασισμένη σε ένα πραγματικό γεγονός που συγκλόνισε την ιαπωνική κοινωνία τη δεκαετία του 1930, η ταινία του Ναγκίσα Όσιμα παραμένει ακόμα και σήμερα εξαιρετικά πρωτότυπη και αντισυμβατική. Αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές, αλλά και θύελλα αντιδράσεων διεθνώς, το δημιούργημα του Όσιμα εξερευνά ρεαλιστικά και άφοβα την δύναμη και τα όρια της ερωτικής επιθυμίας.

Η αυστηρή λογοκρισία της Ιαπωνίας δεν επέτρεπε στον σκηνοθέτη να κάνει την ταινία όπως την είχε οραματιστεί. Προκειμένου να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, η ταινία καταχωρήθηκε επισήμως ως παραγωγή γαλλικής εταιρίας και το υλικό στάλθηκε στη Γαλλία για επεξεργασία και μοντάρισμα. Αξίζει να σημειωθεί ότι μέχρι και σήμερα Η Αυτοκρατορία των Αισθήσεων δεν έχει προβληθεί ποτέ χωρίς λογοκρισία στην Ιαπωνία.

«Με τη σφραγίδα της τολμηρότερης καλλιτεχνικής ταινίας, η 40χρονη πλέον Αυτοκρατορία  διατηρεί αμείωτη την κινηματογραφική της δύναμη. Όχι τόσο γιατί φέρνει το θεατή αντιμέτωπο με τα ταμπού της καθαρής αναπαράστασης (δεν είμαστε πια στο 1976), αλλά γιατί εξακολουθεί να θίγει τα θέματα σχέσης έρωτα και θανάτου, ηθικοποίησης της σεξουαλικής επιθυμίας, αλλά και την πολιτική διάσταση της ερωτικής πράξης με τρόπο τόσο άμεσο, σαφή και πολυδιάστατο, τον οποίο δεν μπόρεσε ποτέ ν’ αγγίξει ανάλογη ταινία.» (Πηγή: athinorama.gr)

«Το φιλμ του Όσιμα [είναι] ένα δοκίμιο πάνω στον ερωτισμό, πάνω στη σχέση του έρωτα με τον θάνατο, πάνω στην αδιαφορία της φύσης για κάθε είδους εννοιολογικούς διαχωρισμούς και λογικολεκτικές τακτοποιήσεις. Ο έρωτας στην πιο απλή και στοιχειώδη του έκφανση, που είναι το σεξ, είναι ένα απλό φυσικό και βιολογικό, όπως ακριβώς η γέννηση και ο θάνατος που κι αυτά όπως και το σεξ ηθικοποιήθηκαν, δηλαδή πολιτικοποιήθηκαν σύμφωνα με την ορολογία του Ράιχ, ώστε να ελέγχεται η ύπαρξή μας απ’ τους κρατούντες σ’ ολόκληρη την πορεία της, απ’ το πέρασμα απ’ την ανυπαρξία στην ύπαρξη (γέννηση) μέχρι το πέρασμα απ’ την ύπαρξη στην ανυπαρξία (θάνατος). Το μεταξύ των δυο ορίων διάστημα ονομάζεται ζωή, και τούτη τη ζωή οι κρατούντες μας απαγορεύουν να τη ζήσουμε με πληρότητα, δίνοντάς μας για ανταμοιβή μια άλλη φανταστική, όπου όλα τα ένστικτα που συντηρούν ή καταστρέφουν την ζωή χάνουν βέβαια το νόημά τους.» (Ανάλυση του Βασίλη Ραφαηλίδη. Πηγή: koinotopia.gr)

Ηθοποιοί: Τατσούγια Φούτζι, Έικο Ματσούντα, Αόι Νακαζίμα, Γιασούκο Ματσούι κ.ά. Παραγωγή: 1976 Γλώσσα: Ιαπωνική Διάρκεια: 109‘