ΔΕΥΤΕΡΑ 11/11/2019 – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΟ 3, ΩΡΑ 8:15 Μ.Μ.

Η περίφημη ταινία του Μικελάντζελο Αντονιόνι, που του χάρισε και τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών. Με τη λαμπερή Βανέσα Ρεντγκρέιβ, τότε στο ξεκίνημα της μεγάλης καριέρας της, και τον επίσης σπουδαίο Άγγλο ηθοποιό Ντέιβιντ Χέμινγκς. Μια ματιά πάνω στην αγγλική κοινωνία κατά την πολυτάραχη δεκαετία του ’60, ένα λυρικό δοκίμιο για τον άνθρωπο, την ανάγκη του για καλλιτεχνική έκφραση και το πώς αυτή επηρεάζεται από τις κοινωνικές συνθήκες.

«Μετά το πέρας μιας θυελλώδους φωτογράφισης, ο νεαρός άντρας περιπλανιέται σε ένα πάρκο όπου φωτογραφίζει τυχαία ένα απομονωμένο ζευγάρι. Η Τζέιν (Βανέσα Ρεντγκρέιβ), τον πλησιάζει ενοχλημένη για να του ζητήσει το φιλμ αλλά φεύγει με άδεια χέρια, παρότι ο Τόμας γοητεύεται από κάτι τόσο σπάνιο όσο μια γυναίκα που αντιστέκεται στον φακό του. Όταν το φιλμ εμφανιστεί, ο Τόμας ανακαλύπτει έκπληκτος ότι πιθανόν να έχει απαθανατίσει την δολοφονία του συντρόφου της Τζέιν και μεγεθύνει τις φωτογραφίες από το αρνητικό ώστε να ανακαλύψει όσα στ’ αλήθεια κρύβονται εκεί.

Η σεξουαλική απελευθέρωση των 60s, η επανάσταση στη μόδα και την μουσική, οι ήχοι και οι εικόνες του περιβόητου Swinging London περικλείονται ιδανικά στο «Μπλόου Απ», καθώς ο Αντονιόνι καταγράφει ένα κοινωνικό φαινόμενο εν τη γενέσει, υπογράφοντας ένα αληθινό κειμήλιο για την -ίσως- πιο περιπετειώδη δεκαετία του προηγούμενου αιώνα. Κάτω όμως από το ποπ περιτύλιγμα, ο σπουδαίος δημιουργός μένει πιστός σε ένα όραμα που σπάει τις κινηματογραφικές συμβάσεις υπέρ μιας ελλειπτικής αφηγηματικής φόρμας και μια φιλοσοφικής αναζήτησης η οποία έχει ως αφετηρία τον υπαρξισμό και την σχέση του υποκειμένου με την πραγματικότητα.

Με αφορμή την ιστορία ενός άντρα και της πυρετώδους προσπάθειάς του να να διαπεράσει το φαίνεσθαι των πραγμάτων για να βρει την ουσία τους, το θρυλικό «Μπλόου Απ» αποτελεί μέχρι σήμερα όχι μόνο έναν ακριβοθώρητο συνδυασμό καλλιτεχνικής και εμπορικής επιτυχίας αλλά και έναν αριστουργηματικό στοχασμό πάνω στην εύθραυστη σχέση ανάμεσα στην αλήθεια και την ψευδαίσθηση.» (Κριτική του Κωστή Θεοδοσόπουλου, πηγή: cinemagazine.gr)

«Η μυστηριώδης εμφάνιση της Τζαίην στη ζωή του Τόμας μοιάζει ν’ ανήκει στο ρευστό κόσμο της ανάμνησης και στον αβέβαιο κόσμο του φανταστικού. Τάχα πρέπει ν’ αντιστέκεται κανείς στην ψευδαίσθηση; Πρέπει να την αποδέχεται; Είναι η ψευδαίσθηση ένα καταφύγιο, μια ανάπαυλα; Ο Αντονιόνι απαντά στο τέλος με μια παραβολή που περιέχει ένα ολοκληρωμένο στοχασμό πάνω στην αβεβαιότητα της ανθρώπινης γνώσης.
Αξίζει να σημειωθεί πως η κεντρική σκηνή της ταινίας των μεγεθύνσεων χαρακτηρίζεται από μια κινηματογραφική τελειότητα. Με το παιχνίδι των διαδοχικών μεγεθύνσεων και προπαντός με το έξοχο τρόπο που εκθέτει ο Αντονιόνι τα ντοκουμέντα κατορθώνει να ξαναδημιουργήσει τη ζωή μέσα από την ακινησία, μέσα απ’ αυτές τις συγκεκριμένες χρονικές στιγμές που αποτυπώθηκαν μια για πάντα από το φωτογράφο. Πραγματικά κάτι συμβαίνει. Παρευρισκόμαστε σε μια δολοφονία. Βλέπουμε να συντελείται. Ο Αντονιόνι κάνει να γεννηθεί η διάρκεια.» (Κριτική του Raymond Lefèvre, πηγή: cinephilia.gr)

Ηθοποιοί: Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Ντέιβιντ Χέμινγκς, Σάρα Μάιλς κ.ά. Παραγωγή: 1966 Γλώσσα: Αγγλική με ελληνικούς υπότιτλους. Διάρκεια: 110′