ΔΕΥΤΕΡΑ 20/03/2023 – ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΡΙΟ 3, ΩΡΑ 8:15 Μ.Μ.

Ο Λούκας, ένας νεαρός ιερέας από την Δανία, αναλάμβανει την αποστολή να χτίσει μια εκκλησία και να κηρύξει το λόγο του Θεού σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ισλανδίας. Η αφιλόξενη αυτή γη με τις δύσκολες συνθήκες, αλλά και την απαράμιλλη ομορφιά, αρχίζουν να δοκιμάζουν την πίστη του Λούκας απομακρύνοντας τον όλο και περισσότερο από την αποστολή του. Ένα πολυβραβευμένο έπος από τον Ισλανδό σκηνοθέτη Χλινούρ Πάλμασον.

«Στα τέλη του 19ου αιώνα ένας νεαρός Δανός ιερέας διατάσσεται από τους ανωτέρους του να μεταβεί σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Ισλανδίας με στόχο να χτίσει μια εκκλησία. Ο ίδιος έχει πάθος με τη φωτογραφία και ενδιαφέρεται να φωτογραφήσει τους ντόπιους, κάτι το οποίο δεν έχει επιχειρήσει κανείς ως τώρα. Έτσι, εφοδιασμένος με τα απαραίτητα, συνοδεύεται από μια έμπειρη ομάδα οδηγών στο μακρινό ταξίδι του, το οποίο μέσα από την ταραγμένη θάλασσα, τα απόκρημνα βουνά και τα αδιάβατα ποτάμια αποδεικνύεται εξοντωτικό και εξαιρετικά επικίνδυνο. Αλλά κι όταν επιτέλους φτάσει στον προορισμό του, ο αμήχανος Λούκας θα βρεθεί μπροστά σε μια πραγματικότητα η οποία αμφισβητεί όλες τις βαθιά θεμελιωμένες βεβαιότητές του.

Οι αργοί, τελετουργικοί ρυθμοί, τα μακράς διαρκείας πανέμορφα πλάνα (σε τετράγωνο κάδρο παλιάς φωτογραφίας) τα οποία σε βυθίζουν στην αφιλόξενη ομορφιά ενός παρθένου τοπίου και η εξαντλητική προσπάθεια μιας χούφτας ανθρώπων να επιβιώσουν στην απεραντοσύνη μετατρέπουν τον Πάλμασον σε κινηματογραφικό συνοδοιπόρο των Βέρνερ Χέρτζογκ και Τέρενς Μάλικ. Πιο κοντά στην προβληματική του Γερμανού δημιουργού, η «Χώρα του Θεού» αντιπαραθέτει με γοητευτική μεγαλοπρέπεια την αιώνια φυσική αταραξία με τα ταπεινά ανθρώπινα πάθη, τα οποία μάταια προσπαθούν να υποταχτούν στους ηθικούς προσδιορισμούς του καλού και του κακού. Γιατί τόσο σε θρησκευτικό / φιλοσοφικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, η «γυμνή» πραγματικότητα της άκρης του κόσμου καταργεί κάθε ηθικολογική ρητορική και επιβάλλει τις δικές της εντολές, οι οποίες δεν έχουν καμιά σχέση με τις δέκα του Μωυσή. 

Εδώ ο Πάλμασον απομακρύνεται έντεχνα από τις χερτζογκικές θεματικές και αγκαλιάζει εκείνες των «μεγάλων προτεσταντών» (Ντράγιερ, Μπέργκμαν, Τρίερ). Το αιώνιο αντιπαραβάλλεται με το εφήμερο, η εσωτερική υπαρξιακή αγωνία με την υλική πραγματικότητα και η κοινωνική οργάνωση (ο Λούκας κινείται εν ονόματι της επίσημης εκκλησίας και του δανέζικου κράτους) με την αλήθεια του ενστίκτου. Ο αγώνας για αθανασία (ψυχής και σώματος), όμως, είναι εξ αρχής καταδικασμένος, γιατί η ανθρώπινη ύπαρξη, εγωιστική, κενόδοξη και αυτοκαταστροφική, θα αποδεικνύεται πάντα πιο εύθραυστη κι από τις γυάλινες φωτογραφικές πλάκες.» (Κριτική του Χρήστου Μήτση για το athinorama.gr)

Σκηνοθεσία: Χλινούρ Πάλμασον Σενάριο: Χλινούρ Πάλμασον Πρωταγωνιστούν: Ελιοτ Κρόσε Χόβε, Ινγκβαρ Εγκερτ Σίγκουρδσον Διάρκεια: 138 λεπτά Γλώσσα: Ισλανδική, Δανική Υπότιτλοι: Ελληνικοί